Το Μη Εσταλμένο προς την Οικογένειά του Γράμμα του Γουίλ είναι, όπως λέει και το όνομά του, ένα γράμμα που έγραψε ο Γουίλ Χέροντεϊλ στους γονείς και την αδελφή του την δεκάτη έβδομη επέτειο τον γενεθλίων του, όπως έκανε κάθε χρόνο από τότε που έφυγε, και όπως κάθε χρόνο, το έσκισε και δεν το έστειλε ποτέ. Είναι έξτρα του Κουρδιστού Πρίγκιπα, ένα από τα δύο έξτρα συνολικά που υπάρχουν στα ελληνικά βιβλία, μαζί με το Οικογενειακό δένδρο της Κουρδιστής Πριγκίπισσας.
Το γράμμα[]
Λονδίνο
Το Ινστιτούτο
Έτος του Κυρίου μας 1878
Μητέρα, πατέρα, μικρή μου αδελφή,
Είναι τα δέκατα έβδομα γενέθλιά μου σήμερα. Ξέρω ότι γράφοντας σας παραβιάζω το Νόμο. Ξέρω ότι το πιθανότερο είναι ότι θα σώσω αυτό το γράμμα πριν τελειώσει, όπως έχω κάνει σε όλα μου τα γενέθλια από τότε που ήμουν δώδεκα χρόνων. Ωστόσο, σας γράφω για να τιμήσω την επέτειο, όπως κάποιοι πραγματοποιούνετήσια προσκυνήματα σε ένα τάφο για να θυμηθούν το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Γιατί, μήπως δεν είμαστε νεκροί ο ένας για τον άλλο;
Αναρωτιέμαι αν όταν ξυπνήσατε σήμερα το πρωί, θυμηθήκατε ότι σήμερα, πριν από δεκαεφτά χρόνια, αποκτήσατε ένα γιο. Αναρωτιέμαι αν με σκέφτεστε, και αν φαντάζεστε τη ζωή μου, εδώ στο Ινστιτούτο του Λονδίνου. Αμφιβάλλω ότι θα μπορούσατε να το φανταστείτε. Είναι τόσο διαφορετικό από το σπίτι μας που περιτριγυρίζετε από βουνά και τον μεγάλο, καθαρό, γαλάζιο ουρανό και το ατελείωτο πράσινο. Εδώ όλα είναι μαύρα και γκρι και καφέ, και τα ηλιοβασιλέματα είναι βαμμένα με καπνό και αίμα.
Αναρωτιέμαι αν φαντάζεστε τη ζωή μου, μήπως είμαι μόνος ή όπως ανησυχούσε πάντα η μητέρα, μήπως κρυώνω ή μήπως βγήκα ξανά έξω στη βροχή χωρίς καπέλο. Κανείς εδώ δεν ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να μας σκοτώσουν οποιαδήποτε στιγμή, ώστε ένα κρύωμα δεν φαίνεται σημαντικό.
Αναρωτιέμαι αν ξέρατε ότι σας άκουγα εκείνη τη μέρα που ήρθατε να με πάρετε όταν ήμουν δώδεκα χρόνων. Κρύφτηκα κάτω από το κρεβάτι για να μην σας ακούω να φωνάζετε το όνομά μου. Αλλά σας άκουσα. Άκουσα τη μητέρα να φωνάζει το παιδί της, το μωρό της. Δάγκωσα τα χέρια μου μέχρι που μάτωσαν αλλά δεν κατέβηκα κάτω και τελικά η Σάρλοτ σάς έπεισε να φύγετε. Νόμιζα ότι θα ξαναερχόσασταν, αλλά δεν ήρθατε ποτέ. Οι Χέροντεϊλ είναι πεισματάρηδες.
Θυμάμαι τους αναστεναγμούς ανακούφισης και των δυο σας κάθε φορά που ερχόταν το Συμβούλιο για να με ρωτήσει αν ήθελα να ακολουθήσω τους Νεφιλίμ και να εγκαταλείψω την οικογένειά μου, και κάθε φορά έλεγα όχι και τόυς έδιωχνα. Αναρωτιέμαι αν ξέρατε ότι είχα μπει στον πειρασμό: από την ιδέα μιας ζωής γεμάτης δόξα, μάχες και σκοτωμούς για να προστατεύσω τους ανθρώπους όπως πρέπει να κάνει ένας άνδρας. Είναι στο αίμα μας: το κάλεσμα στο σεράφ και το ραβδί, στα Σημάδια και τα τέρατα.3
Αναρωτιέμαι γιατί εγκατέλειψες τους Νεφιλίμ πατέρα, αναρωτιέμαι γιατί η μητέρα επέλεξε να μην Ανυψωθεί και να γίνει Κυνηγός των Σκιών. Μήπως επειδή τους θωρούσατε σκληρούς ή ψυχρούς; Εγώ δεν έχω διαπιστώσει να είναι έτσι. Ειδικά η Σάρλοτ είνα καλή μαζί μου χωρίς να γνωρίζει ότι δεν το αξίζω. Ο Χένρι είναι θεότρελος, αλλά είναι καλός άνθρωπος. Θα έκανε την Έλλα να γελά. Δεν υπάρχουν και πολλά καλά που μπορώ να πω για την Τζέσαμιν, αλλά είναι ακίνδυνη. Όσα λίγα καλά υπάρχουν για να πω για εκείνην, τόσα πολλά καλά υπάρχουν να πω για τον Τζεμ- είναι ο αδελφός που ο πατέρας πάντοτε θεωρούσε ότι θα έπρεπε να έχω, αίμα από το αίμα μου, παρόλο που δεν είμαστε συγγενείς. Περόλο που ίσως να έχω χάσει όλα τα άλλα, κέρδισα τουλάχιστον τη φιλία του. Και έχει προστεθεί άλλο ένα πρόσωπο στο σπίτι μας. Το όνομα της είναι Τέσα. Δεν είναι όμορφο όνομα; Όπως κυλούσαν τα σύννεφα πάνω από τα βουνά από τον ωκεανό- τόσο γκρι είναι το χρώμα των ματιών της.
Και τώρα θα σας πω μια τρομερή αλήθεια, αφού δεν σκοπεύω να αποστείλω αυτό το γράμμα ποτέ. Ήρθα στο Ινστιτούτο γιατί δεν είχα πουθενά αλλού να πάω. Δεν ανέμεινα ποτέ ότι θα γινόταν το σπίτι μου, αλλά κατά την περίοδο που βρίσκομαι εδώ έχω ανακαλύψει πως είμαι πραγματικός Κυνηγός των Σκιών. Κατά κάποιον τρόπο το αίμα μου μού λέι [αυτολεξεί] πως αυτό έχω γεννηθεί να κάνω. Μακάρι να το ήξερα πριν, και να είχα πάει με το Ενκλάβιο την πρώτη φορά που μου είχαν ζητήσει, ίσως να είχα σώσει τη ζωή της Έλλα. Ίσως να είχα σώσει τη δική μου.
Ο γιος σας